У тысяча дзевяцьсот чацвёртым годзе з'явілася Антанта - саюз двух даўніх краін-саперніц, якія займалі першыя месцы па ўзроўні сацыяльна-эканамічнага і палітычнага развіцця і якія з'яўляліся найбуйнейшымі каланіяльнымі дзяржавамі свету - Англіі і Францыі. Асноўнай прычынай стаў страх перад набіраюць моц агрэсіўнай Германіяй.
Англія ў 80-90-я гады XIX стагоддзя і ў пачатку XX стагоддзя заставалася ў баку ад блокаў. Прытрымліваючыся курса «бліскучай ізаляцыі», яна гуляла на супярэчнасьцях паміж абодвума саюзамі. Гэты курс не перашкаджаў Лондана заключаць часовыя пагаднення, спрыялі ажыццяўленню яго знешнепалітычных мэтаў.
Заключаць двухбаковыя пагадненні Лондан і Парыж пачалі з тысяча восемсот дзевяностым годзе Лонданскім дамовай ад пятага траўня васямсот дзевяноста Англія прызнала французскі пратэктарат над Мадагаскарам, а Францыя - брытанскі над Занзібар. Пятнаццатага студзеня тысяча васямсот дзевяноста шэсьць годзе. Пазней у Англіі было падпісана яшчэ адно англа-французскае пагадненне, якое вырашала пытанне з Індакітаі.
Парыжскае пагадненне ад чатырнаццатага чэрвеня тысяча васямсот дзевяноста восьмым годзе ўрэгулявала англа-французскія спрэчкі ў Заходняй Афрыцы, але ва Усходняй Афрыцы, тэрыторыі сучаснага Егіпта супярэчнасці захоўваліся і дасягнулі піка восенню таго ж года ў Фашодском канфлікце. Пагадненне тысяча васямсот дзевяноста годзе падпісанае дваццаць першага сакавіка ў Лондане, размежаваць сферы ўплыву абедзвюх краін ва Усходняй і Цэнтральнай Афрыцы і паклала пачатак англа-французскаму збліжэнню.
Францыя імкнулася атрымаць (на выпадак вайны з Германіяй) дыпламатычную падтрымку або нейтралітэт Вялікабрытаніі. Французскія дыпламаты лічылі, што Расія, звязаная Далёкаўсходняя праблемамі, не зможа аказаць у выпадку вайны з Германіяй сур'ёзнай дапамогі.
Французская дыпламатыя намаганні для таго, каб Італія выйшла з Траістага саюза. Першага лістапада тысяча дзевяцьсот другім годзе было падпісана франка-італьянскае пагадненне аб узаемным нейтралітэце ў выпадку нападу на іх іншых дзяржаў.
Велізарную ролю ў англа-французскім збліжэнні сыграў міністр замежных спраў Францыі Делькассе
У дакуменце ні слова не гаварылася аб саюзе і аб супрацоўніцтве супраць Германіі. Разам з тым, была створана перадумова для больш цесных адносін дзвюх краін. У французскай прэсе пагадненне было названа як «Антанты кордиаль» ( «сардэчнае згоду»).
З 1903 г. на ўсходнім узбярэжжы Англіі пачалося будаўніцтва буйных ваенна-марскіх, распрацоўваліся планы прэвентыўнай вайны супраць Германіі.
Супрацьстаянне Антанты і Траістага саюза прывяло да Першай сусветнай вайне, дзе праціўнікам Антанты і яе саюзнікаў быў блок Цэнтральных дзяржаў, у якім Германія гуляла вядучую ролю.
С.Бах
